Een veelzijdig bloeiend wonder

De klassiekers onder de pelargoniums zijn de opgaande en hangende, de ‘zonale geraniums’ en de ‘peltatum geraniums’. Opgaande geraniums groeien in de hoogte. Ze hebben sappige, ietwat pluizige stengels en bladeren, en een heleboel kleine bloempjes die groeien in bloemkoppen die min of meer de vorm hebben van een bal. De gedrapeerde schermen van de hanggeranium zien er vooral in potten en bloembakken heel aantrekkelijk uit. Ze hebben vaak wasachtige, glanzende bladeren en ietwat dunne stengels. Terwijl de uitgebloeide bloemen van de opgaande geraniums regelmatig met de hand moeten worden geplukt, zijn de hangende variëteiten vaak “zelfreinigend”, de afgestorven bloemen vallen vanzelf van de stengels. Bij de geraniums heb je ook tussensoorten, die een mix van hangende en andere opgaande soorten zijn.

Naast deze klassiekers bestaan er ook nog een aantal wat minder bekende soorten geranium. Daartoe behoren de geurige geraniums, de zogeheten Franse geraniums en de rozen- en tuingeraniums. Hoewel geurige geraniums meestal iets minder opvallende bloemen hebben, compenseren ze dat met hun mooie bladeren en indringende aroma.

Het geurenpalet is verrassend groot en loopt van appel, lila, roos en citroen via gember en nootmuskaat tot aan cola, kokos en chocola toe.

Geurige geraniums zijn te gebruiken als smaaktoevoeging voor voedsel en dranken, voor het weren van insecten of als medicinale plant.

De zogeheten Franse geranium of “Pelargonium grandiflorum” is de schoonheidskoningin onder de geraniums. Deze heeft bijzonder aantrekkelijke bloemen in levendige kleuren, die naar het midden toelopend meestal wat donkerder worden. Franse geraniums werden in eerste instantie altijd gekweekt als kamerplanten, omdat ze anders dan de klassieke soortgenoten voor buiten al in het vroege voorjaar beginnen te bloeien. Inmiddels bestaan er ook variëteiten die in de zomer bloeien en het ook buiten goed doen, althans op plekken die goed van de wind en de regen zijn afgeschermd.

De rozengeranium of “Pelargonium crispum” is met haar zeer overvloedige bloei al net zo fascinerend als de Franse geranium, met mooie tweekleurige bloemen die naar het midden toe donkerder worden. Door de kleinere maat van niet meer dan 20 tot 30 centimeter is de rozengeranium een klassieke buitenplant die heel mooi staat in kommen en potten . Ze kan ook in bloemperken met lichte aarde worden geplant.

De bloemen van de geranium zijn er in een echt verbazend aantal verschillende kleuren, maten en vormen. Het kleurenspectrum loopt van wit naar roze, magenta, lila en paars, tot aan zalm, oranje en geel toe. Daar moeten dan nog de talloze nuances in rood bij worden opgeteld, van stralend lichtrood tot zeer donker bordeauxrood, plus een groot aantal variëteiten met twee kleuren of patronen met fraai verlopende kleuren, strepen en spikkels. De bloemen zijn enkel, semi-dubbel of dubbel, in maten variërend van groot tot middelgroot en klein.

Sommige van deze bloemen hebben de vorm van een vlinder, andere die van een ster of een vinger. Er zijn bloemen bij met zo’n overvloedige hoeveelheid bloemblaadjes dat ze doen denken aan rozenbottels, terwijl andere soorten hun bloesem nooit helemaal openen, net als tulpen. De zogeheten rozengeraniums hebben betoverende bloempjes die veel weghebben van viooltjes. Bekijken we de bloemblaadjes meer van dichtbij, dan valt op hoe gevarieerd die zijn, van lang en smal tot breed, rond, gekarteld of hartvormig.

Ook de bladeren van geraniums zijn allesbehalve saai. Ze kunnen leerachtig en glad zijn of pluizig en donzig, middelgroen, donker groen, grijsgroen of blauwachtig groen. Klimmende geraniums hebben meestal lichtbehaarde bladeren, met een tekening in de vorm van een meer of minder goed zichtbare bruine ring. De bladeren van peltatum geraniums daarentegen zijn meestal glad en glanzend. Tuingeraniums moeten het vooral hebben van hun bijzondere gebladerte. De kleuren van hun bladeren lopen uiteen van groen tot roodachtig bruin of helemaal bruin, in patronen met allemaal verschillende kleuren. Ook hebben ze tekeningen in een kleurenspectrum dat gaat van rood, bruin en bijna zwart tot wit of geel. De bladeren van Franse geraniums zijn meestal gekarteld, met een oppervlak dat de ene keer glad en gebroken is en de andere keer zacht en donzig. Geurige geraniums hebben aan de onderzijde van hun bladeren geurklieren waar essentiële oliën uit voortkomen. Al naargelang de soort geven ze verschillende aroma’s af. De vormen van het blad van de geurige geraniums lopen sterk uiteen, van ingewikkeld gekartelde patronen tot bladeren in de vorm van een schijf.